Wanneer we uit Anaheim Disneyland verlaten zitten we niet ver van Glendale af. En op Glendale is Michael Jackson vorige week bijgezet (bron: A.S.). Dus besluiten we even de ramptoerist uit te hangen en koersen we richting Forest Lawn Memorial Cemetery. Liggend op een heuvel ziet het er allemaal vredig uit zo op zomaar een maandag in september, dit in tegenstelling tot de rest van de best wel achterbuurt hier van auto's lang de weg die er zeker al jaren staan weg te roesten. We rijden een rondje op de enorme begraafplaats. Ja inderdaad, rijden met de auto, want dat kan hier. Leuk overigens voor de afwisseling van mijn funeraire hobby. Voor elke genootschap een eigen kerk op de begraafplaats en een juffrouw bij de ingang. We vragen deze dame waar MJ ligt. Ze tekent een lijn op de plattegrond en deze leidt ons naar het Mausoleum. Daar aangekomen zien we niets, helemaal niets. Pieter is er snel klaar mee maar ik niet. Er moet toch ergens iets van een gedenken zijn. Wat als straks al die Michael lookalikes komen? Die moeten ergens terecht. Ik hou het erop dat dat vast nog wel komt. Zijn graf is voor alleen de familie maar de fans zullen hun bloemen ergens neer willen leggen en de moonwalk willen dansen.

Volgende stop is Beverly Hills, dat ligt een half uurtje verder. De overgang is enorm; zo staan de opengebroken auto's nog langs de weg, één stoplicht verder is er keurig geknipt gras en frisse fonteintjes. Rodeo Drive is hetzelfde als bij ons in de PC, dus daar laten we JJ maar even los op de designershops. Hugo Boss wordt vereerd met een bezoekje van La Jansen. Als de aankoop gedaan is en we gelucht hebben zijn we nog zo'n 2 uur onderweg naar Santa Barbara.

Santa Barbara telt 88.000 inwoners en zo'n 25 DTL'ers. De laatste groep heeft z'n eigen onderkomen aan de Cabrilloboulevard, niet slecht dus. Santa Barbara heeft een bijna mediterrane sfeer. Wit gepleisterde huizen, de rode daken, balkons met smeedijzeren balustraden en de bananenbomen met hun reuzenbladeren. Hoewel Santa Barbara erg populair is bij velen heeft deze plaats zijn authenticiteit weten te bewaren met zijn mooie oude gebouwen met Zuidamerikaanse invloeden. Dit komt door de Spanjaarden die hier destijds de scepter zwaaiden en hier hun Missionpost stichtten. Tot zover onze reisgids ;-)

We hebben een leuke B&B vlak bij het strand (De Eagle Inn), waar we dan ook direct naar toe gaan. Het is heerlijk rustig op het strand en eindelijk kunnen we dan de beachball-set gebruiken. Terwijl de zon achter de bergen wegzakt maken we nog een flinke wandeling langs het strand en terug over de beachwalk. Iedereen geniet hier, mensen fietsen, lopen hard en je hebt hier een hele grote skatebaan .Op het strand zitten veel Mexicanen met hun familie wat uit te rusten van hun werk. Weer anderen zijn aan het voetballen.

Als het etenstijd is kost het ons nog moeite om iets uit te kiezen. Italiaans, Thai, Pub? De pub valt af want hier zit iedereen vanavond te kijken naar een Football wedstrijd. Dat wordt niet bekeken op een big screen, maar op minimaal 10 wide-display HD TV's. Het wordt dus de Indiase keuken. We zijn het vette eten een beetje zat aan het worden en dit lijkt ons een goed alternatief. We worden dan ook niet teleurgesteld. In het hotel nemen we samen met Johny Walker afscheid van de dag.