En dat is gelukt, om 6 minuten over 6 werd ik uit mezelf wakker. Inpakken en wegwezen. Het zal een lange reisdag worden. De alternatieve route vanwege de bosbrand is zeker geen straf; het is een prachtig bergachtig gebied met veel Pines. In Sugar Pine rijden we langs een of andere garagesale een soort rommelmarkt op straat waar we een oude fiets zien voor Pieter zijn vader.

Even wat extra informatie: Pieter zijn vader verzamelt oude fietsen en knapt deze ook op. Restaureren is een beter woord want we hebben het over fietsen van meer dan 100 jaar oud. Deze collectie heeft hij in de loop der jaren verzameld en staat nu in het wielermuseum in Roeselare (België). Inmiddels begint de schuur thuis alweer aardig vol te staan met weer een nieuwe verzameling. Deze fiets is een driewieler uit ongeveer 1880 en hij ziet er nog heel goed uit, hij is van de eigenaresse haar schoonvader geweest en heeft ook nog in het museum van Detroit gestaan, maar deze wou hem wel graag gratis hebben. We maken foto's van de fiets en noteren het adres van Debby. Vanavond gaat Pieter ze direct mailen.

Als we onze weg weer vervolgen komen we in Bridgeport waar we middenin een rodeo terechtkomen.Dit is niet een toeristische attractie, hier wordt serieus gewerkt. De paarden drijven de pinken bijeen om te worden neergehaald met een lasso. Vervolgens worden ze met een in roze verf gedoopte stempel gemerkt. Stoere mannen en meiden met cowboyhoeden, sporen en gave zadels. En natuurlijk beer and barbecue.

De volgende attractie is een enorm maar dan ook enorm meer (Mono Lake) in de droge woestenij die oneindig lijkt. Als we weer verder willen en ik mijn raam weer dicht wil doen wacht ons een onaangename verrassing; het raam gaat niet meer omhoog. Nadat Pieter het instructieboek heeft geraadpleegd besluiten we naar het eerstvolgende dorp te rijden, Lee Vining. Bij de benzinepomp zoeken we contact met de verhuurder. We hebben geen bereik met de mobiele en het is hier echt zoals in de film, je kunt gewoon teruggebeld worden via de telefooncel. Omdat er volgens de jongen bij de benzinepomp een monteur aan de overkant werkt die dit wel kan fixen, vragen we de verhuurder of we dat mogen doen. Maar dat is niet de bedoeling, ze besluiten dat we een andere auto krijgen en we moeten bellen als we op onze overnachtingsplek zijn.

Intussen kleurt mijn rechterarm lekker bij. Als we in Bishop aankomen besluiten we dat het genoeg is geweest voor vandaag. We gaan op zoek naar een slaapplaats voor vannacht. Dat valt echter nog niet mee. Het is het weekend van Labor Day en veel accommodaties zitten vol. Uiteindelijk komen we in Lone Pine terecht (een echte lucky luuk plaats) in motel Mount Whitney. Ziet er keurig uit. We bellen met de rent a car en zij beloven vanavond tussen 11 en 12 uur een nieuwe auto te brengen. Ze moeten uit Fresno komen en dat ligt 300 mile hiervandaan. Op aanbeveling van de moteleigenaar gaan we een lekker hapje eten bij Seasons. Een goede keus al veel BA 'ers gingen ons voor. Dat het een oud wild-west stadje is blijkt wel uit de indiaanse afkomst van de bevolking.

Als het 12 uur is geweest hebben we nog geen auto gezien, dus maar weer ff bellen. De auto blijkt nog onderweg. We gaan vast slapen en om half 2 worden we wakker gebeld: he's coming!!! De towtruck brengt Een nog dikkere Jeep; een Commander met veel extra gadgets. Een goede pleister op de wond want we hadden gerekend op een smaller car, dat had de verhuurder immers aangekondigd. Morgen naar Death Valley & on to Vegas!