Roadtrip USA - the story continues!

Na de trip in het Westen gaan we nu naar het Oosten! Nieuwe verslagen zullen niet meer verschijnen op dit reisblog, we zijn verhuisd naarhttp://blog.dehaer.com

Nerd dag in Sillicon Valley

De wekker stond om 7 uur maar om 6 uur hielden we het voor gezien, dus zaten we al ruim voor zevenen aangekleed en wel met ons koffertje klaar om te vetrekken. Vandaag is de laatste dag. Pieter heeft bedacht deze dag te wijden aan een heilige missie naar de heilige gronden van het internet. In Sillicon Valley ligt het hart van de IT en daar zitten dus de grote jongens. Het ligt op onze route naar het vliegveld dus dat komt mooi uit. Eerst gaan we naar Apple, gevestigd aan de "One Infinite Loop". De retailstore hier bij het hoofdkantoor is de enige plek waar je leuke stuff van ze kunt kopen. T-shirts met "I visited the mothership" enzo. Alles, behalve een iPhone. De gave shirts die ze in hun winkels dragen zijn hier helaas niet verkrijgbaar.

Een kwartier later staan we weer buiten en rijden we even verder en de volgende afslag is jawel: GOOGLE. Leuk om dat eens in het echt te zien, alleen hun logo al. Dezelfde kleurtjes die je iedere dag op je beeldscherm hebt. De straat is trouwens ook vernoemd naar hun. Er staan ongeveer 10 enorme gebouwen (ze noemen dit het Googleplex) en de werknemers verplaatsen zich op Googlefietsen. Dat wil zeggen van die beachcruisers in dezelfde de kleuren van het logo. LinkedIn laten we links liggen, zo ook de oude garage waar HP destijds is begonnen.

Op weg naar het vliegveld komen we nog langs de enorme electronicazaak/jungle Frys (Mediamarkt is er niets bij), waar ze mooie dockingstations van JBL voor de iPhone verkopen. Even op internet speuren levert een besparing van 50% op in vergelijking met Nederland. Dus de keus is snel gemaakt. Tegen 12 uur komen we bij de rental-return aan om onze Jeep in te leveren. Het blijkt z'n laatste rit te zijn want de auto is afgeschreven. Hij heeft 60.000 mijlen op de teller staan en dan gaat ie weg voor slechts $ 10.000. Wij worden verder met de bluetrain naar de terminal vervoerd waar we gelijk in kunnen checken. Als lunch een Aziatisch hapje en dan door de douane. Er staat een enorme rij maar de Amerikanen zijn hier goed in dus in een mum van tijd zijn we erdoor. De laatste dollars worden nog even uitgegeven aan een oogschaduw voor Jacqueline. Pieter slaat steil achterover van de prijzen maar ja daar moet ie maar aan wennen. Het oog wil per slot ook wat:). Om 2 uur kunnen we boarden en om precies om 15.10 vertrekt het vliegtuig.

De reistijd bedraagt 9.25 uur en de verwachte aankomsttijd is 9.45 zaterdagochtend. En nu ligt iedereen hier in diepe rust in het vliegtuig. Buikje vol, drankje erachteraan en iedereen onder zeil. Behalve de schrijfster dan, die kan de slaap niet vatten..

17-mile-drive fietsen

Als we vanochtend wakker worden gaan we ontbijten bij de Franse bakker hier verderop. Ik wil na al die zoete rommel wel eens wat hartig. Pieter neemt een ham-kaas croissant en ik een quiche met uien en rozemarijn. Nou daar zal ik nog lang van genieten die dag want het ding was lekker maar ook supervet en ik hang de halve dag tegen misselijk aan. We besluiten ons geluk te beproeven in de naburige shoppingmall voor een JBL versterker voor de nieuw aan te schaffen iPhone, maar daar aangekomen zijn de winkels nog dicht. Wat is dit nu? Het is hier in Amerika toch helemaal 24 hour???? Dan maar naar de Wharf om te informeren naar de prijzen van fietsen. Als de ochtendmist die hier vaak hangt is opgetrokken lijkt het ons een goed plan de 17-mile-drive per fiets af te leggen. Dit omdat je dan veel beter alles ziet, ruikt en ervaart plus dat we ontiegelijk lui aan het worden zijn en we hier wellicht weer wat actiever van worden. Het blijkt een goede beslissing.

Nog voor we de 17 mile aanvaarden zijn we al getrakteerd op 1. De zeehonden hier op het strand ( we hebben nu 3 soorten gehad, leeuwen, honden en zeeolifanten). 2. De lighthouse, een vuurtoren met huis die destijds door een dame zo'n 100 jaar geleden werd bewoond en waar zij de vuurtorenwachter was. Alles is nog precies als toendertijd. En 3. de begraafplaats van Monterey waar de reeën vrij rond lopen. Zeer uniek.

Wanneer we de 17 mile drive opgaan houden we aan de rechterkant de zee en links van ons de golfbanen. Deze zullen we gedurende onze hele fietstocht hier zien, met als hoogtepunt die van Pebble Beach. Eigenlijk is het hier een heel groot golfparadijs middenin een fantastisch landschap. Hier wonen de rijken van San Francisco en omgeving. Enorme kastelen van huizen liggen verscholen in de bossen en alles is zeer goed beveiligd. Hier is zelfs een eigen ziekenhuis.

17 Mile drive is een schiereiland dit heeft als bijkomend voordeel voor de bewoners dat je er niet zonder door de toegangspoort te gaan naar binnen kunt. Halverwege komen we op Pebblestone beach. Hier zitten diverse (dure) winkeltjes, een restaurnt, café en een supermarkt beter gezegd een traiteur. Want de vrouwen hier koken natuurlijk niet die halen hier iets. Zo ook wij, ze hebben hier heerlijke broodjes en met een lekker biertje erbij is onze lunch uit de kunst. We voelen ons net een stel zwervers want op het grasveld voor de supermarkt drinken we ons bier stiekem uit een papieren zak. Het is nl. verboden om buiten op het terras te drinken.

Na de lunch kwam de beproeving. Heuvel op heuvel af. Maar vooral die heuvel op daar zat 't m in. De Alpe d' Huez is vanaf nu peanuts. Ook hier weer vriendelijke mensen die zeer veel bewondering voor ons oogsten en vragen of we water nodig hebben als ze ons de berg op zien fietsen. Maar na het zuur komt het zoet en de berg af waren we zo ook ineens weer bij het strand. Fietsen ingeleverd en nog een drankje bij de Mexican op Cannery Row.

's Avonds waren we zo bekaf dat we de Chinees aan de overkant van ons hotel met de auto hebben vereerd met en bezoek.

Pacific Coast Highway 1

Vandaag gaan we de kustroute afrijden vanaf Santa Barbara naar Carmel, Highway 1. Deze staat bekend als de mooiste kustroute ter wereld. Met als kers op de taart de 17 mile drive bij Monterey. Als we Santa Barbara hebben verlaten komen we na ruim een uur rijden bij het eerste mooie uitzichtpunt, een school pelikanen. Prachtig om al deze vogels bij elkaar te zien op de enorme rotsen. Op de parkeerplaats worden we voor we de auto weer ingaan belaagd door de squirrels. Pieter is net de rattenvanger van Hamelen als hij ze ons laatste stukje brood voert.

Volgende stop is Hearst Castle in San Simeon. Dit enorme kasteel met 165 kamers, 2 swimming pools en diverse cottages behoorde destijds toe aan krantenmiljonair William Randolph Hearst. Hij gaf in 1919 opdracht aan architecte Julia Morgan een bescheiden buitenhuis op de heuvel te bouwen. Het werd iets groter. Een staaltje grootheidswaanzin is beter omschreven. We hebben er niet zo heel veel zin in om ons als schapen te laten transporteren met de bus met honderden andere toeristen naar het kasteel, dus bekijken we in het Visitor Centre de boeken en foto's om een indruk te krijgen.

We zitten nog niet heel lang in de auto als we er weer uit moeten voor de zeeolifanten. Grappige maar niet ongevaarlijke dieren die liggen te zonnen op het strand. Tegen 3 uur 's middags is de tank leeg en hebben we zelf ook wel zin in wat brandstof. We stoppen in Big Sur bij een heel oud tanksstation van Shell waar we door een lekkere pompbediende geholpen worden: Een donkere man met een een overal die hem heel sexy maakt. Jammergenoeg doet ie niet veel later een saai shell jasje erover als ik 'm stiekem aan het fotograferen ben. Bij dit tankstation zit een theeschenkerij annex bakkerij en restaurant. Ze verkopen er heerlijke taarten en echte ijsthee. Verder is er nog een spirituele tuin en een kleine gallery. Het is kleine leefgemeenschap a la jaren 60. Make love not war principe.

Nadat we Big Sur zijn doorgereden zullen we nog diverse malen stoppen om van het prachtige uitzicht te genieten en uiteindelijk onze bestemming bereiken. Dat is Monterey en ligt een 2 uur rijden van San Francisco.

In de plaatselijke bibliotheek zie ik als we er langs rijden dat ze wireless internet hebben en er moet nog een hotel geboekt worden. Via Hotwire.com wagen we een gokje en het geluk is met ons: op nog geen 5 minuten rijden ligt ons net 3 weken oude hotel. Als we aankomen is de reservering echter nog niet binnen en gaan we eerst maar wat drinken of Fishermans Wharf. Jawel het heet hetzelfde en het ruikt hetzelfde als de Fishermans Warf van San Francisco, naar frituurvet en ook hier winkels vol met toeristische meuk. Het biertje is lekker en we genieten nog van de namiddagzon. Als we teruglopen naar het hotel gaan we eerst vast een hapje eten zodat we er later niet meer uit moeten. Het wordt de Italiaan die ik op de heenweg al gespot had. Echt Italiaans, met bruschetta, polenta en echte espresso. Kijk daar worden we vrolijk van! En teruggekomen in het hotel worden we nog vrolijker want de hotelkamer is supergaaf! Mooi ingericht en alles dus spiksplinternieuw. Dat wordt lekker slapen!

Santa Barbara

Vandaag komen we moeilijk op gang. We hebben heerlijk geslapen maar de vakantiemoeheid slaat toe. We hebben geen zin om weer de auto in te gaan en tig kilometers te rijden. Pieter stelt voor hier nog een dag te blijven. Liefst willen we in deze B&B blijven maar daar denkt de juffrouw aan de receptie anders over. Ze heeft nog wel een andere kamer die meteen veel duurder is. Als we op Booking.com kijken zien we dat onze kamer nog wél beschikbaar is. Pieter besluit haar de mond te gunnen alvorens we hier boeken. Het antwoord is dat deze kamer morgen onderhoud krijgt van de loodgieter. Als we zeggen dat er 2 kamers beschikbaar waren krijgen we geen duidelijk antwoord. We kunnen alleen een andere kamer krijgen voor een hoger tarief. Wat ze eigenlijk moet zeggen is: Sorry ik kan alleen boekingen via internet aannemen. Ze is gewoon niet eerlijk. Maar goed we gaan ergens anders heen. Graag of helemaal niet.

Een uur later liggen we met vooruitzicht van een ander hotel weer lekker op strand. We zwemmen, lezen en luieren wat. Halverwege de middag houden we het voor gezien en lopen nog even de pier op. Stearns Wharf loopt ruim 800 meter de zee in. Hij is in 1872 gebouwd en diende toen als aanlegplaats voor vracht- en passagiersschepen. Later in dejaren 30 werd het een drijvend gokpaleis. Tegenwoordig zijn het de winkels, restaurants en vissteigers waarvoor men de promenade bezoekt.

In ons nieuwe onderkomen later die middag nemen we een lekkere koele douche en gaan nog even de winkelstraat in om ons nogmaals verlekkeren in de Apple Store, voor we een lekker hapje gaan eten bij de Thai. Kortom: weinig beleefd vandaag maar wel heerlijk uitgerust!

Memento Mori

Wanneer we uit Anaheim Disneyland verlaten zitten we niet ver van Glendale af. En op Glendale is Michael Jackson vorige week bijgezet (bron: A.S.). Dus besluiten we even de ramptoerist uit te hangen en koersen we richting Forest Lawn Memorial Cemetery. Liggend op een heuvel ziet het er allemaal vredig uit zo op zomaar een maandag in september, dit in tegenstelling tot de rest van de best wel achterbuurt hier van auto's lang de weg die er zeker al jaren staan weg te roesten. We rijden een rondje op de enorme begraafplaats. Ja inderdaad, rijden met de auto, want dat kan hier. Leuk overigens voor de afwisseling van mijn funeraire hobby. Voor elke genootschap een eigen kerk op de begraafplaats en een juffrouw bij de ingang. We vragen deze dame waar MJ ligt. Ze tekent een lijn op de plattegrond en deze leidt ons naar het Mausoleum. Daar aangekomen zien we niets, helemaal niets. Pieter is er snel klaar mee maar ik niet. Er moet toch ergens iets van een gedenken zijn. Wat als straks al die Michael lookalikes komen? Die moeten ergens terecht. Ik hou het erop dat dat vast nog wel komt. Zijn graf is voor alleen de familie maar de fans zullen hun bloemen ergens neer willen leggen en de moonwalk willen dansen.

Volgende stop is Beverly Hills, dat ligt een half uurtje verder. De overgang is enorm; zo staan de opengebroken auto's nog langs de weg, één stoplicht verder is er keurig geknipt gras en frisse fonteintjes. Rodeo Drive is hetzelfde als bij ons in de PC, dus daar laten we JJ maar even los op de designershops. Hugo Boss wordt vereerd met een bezoekje van La Jansen. Als de aankoop gedaan is en we gelucht hebben zijn we nog zo'n 2 uur onderweg naar Santa Barbara.

Santa Barbara telt 88.000 inwoners en zo'n 25 DTL'ers. De laatste groep heeft z'n eigen onderkomen aan de Cabrilloboulevard, niet slecht dus. Santa Barbara heeft een bijna mediterrane sfeer. Wit gepleisterde huizen, de rode daken, balkons met smeedijzeren balustraden en de bananenbomen met hun reuzenbladeren. Hoewel Santa Barbara erg populair is bij velen heeft deze plaats zijn authenticiteit weten te bewaren met zijn mooie oude gebouwen met Zuidamerikaanse invloeden. Dit komt door de Spanjaarden die hier destijds de scepter zwaaiden en hier hun Missionpost stichtten. Tot zover onze reisgids ;-)

We hebben een leuke B&B vlak bij het strand (De Eagle Inn), waar we dan ook direct naar toe gaan. Het is heerlijk rustig op het strand en eindelijk kunnen we dan de beachball-set gebruiken. Terwijl de zon achter de bergen wegzakt maken we nog een flinke wandeling langs het strand en terug over de beachwalk. Iedereen geniet hier, mensen fietsen, lopen hard en je hebt hier een hele grote skatebaan .Op het strand zitten veel Mexicanen met hun familie wat uit te rusten van hun werk. Weer anderen zijn aan het voetballen.

Als het etenstijd is kost het ons nog moeite om iets uit te kiezen. Italiaans, Thai, Pub? De pub valt af want hier zit iedereen vanavond te kijken naar een Football wedstrijd. Dat wordt niet bekeken op een big screen, maar op minimaal 10 wide-display HD TV's. Het wordt dus de Indiase keuken. We zijn het vette eten een beetje zat aan het worden en dit lijkt ons een goed alternatief. We worden dan ook niet teleurgesteld. In het hotel nemen we samen met Johny Walker afscheid van de dag.

Carpe Diem in Disneyland

Wekker loopt om 7 uur af. Vandaag gaan we naar Disneyland! Spannend! Als we om half 8 vertrekken is de temperatuur al opgelopen tot ver boven de 30 graden. Maar hoe dichter we bij Los Angeles komen hoe verder het dichttrekt. Later blijkt dit een combinatie van ochtendmist en smog te zijn. Het is zondagochtend en dat heeft als voordeel dat we een zeer voorspoedige reis hebben naar Anaheim, een voorstad van LA. We checken gelijk in en dan gaan we lopend naar Disney, ideaal. Dan kan de pret beginnen. Per Mickey-and-Friends tram worden we naar de ingang vervoerd. Eerst een kaartje halen. Dat duurt even terwijl er geen lange rij staat voor de kassa. Maar iedereen zal hier wel gebruik maken van de nodige acties zoals pas getrouwd, je verjaardag enz. dus dat kost tijd. In het park is het razend druk en ziet het zwart van de buggies en mensen in scootmobielen. Dat laatste is trouwens ook een interessant iets. Ik zeg tegen Pieter dat ik sterk het idee heb dat sommigen echt wel kunnen lopen maar toch in zo'n scootmobiel zitten. Zoveel op 1 plek dat is gewoon niet waar. Later blijkt ook dat je ze kunt huren voor 65 $ per dag. Het is toch een vicieuze cirkel. Sommigen zijn zo dik dat ze wel moeten, maar dan wordt je nog dikker omdat je niet meer beweegt.

Eerst gaan we naar Goofy en Mickey Mouse. Erg leuk want Goofy wil wel een dansje met mij. ( En ik met hem!).

Daarna het serieuzere werk in de achtbaan door Matterhorn. In tegenstelling tot de gigantische drukte hier valt het met de wachttijden enorm mee. 20 minuten is vaak korter en je kunt een fastpass trekken. Dat wil zeggen dat je een kaart laat stempelen en over een uur terugkomt, dan kun je zo doorlopen. Wat hebben we verder nog gedaan? Met het bootje door Pirates of the Caribean, met het bootje door de Jungle met levensechte piranha's, krokodillen en nijlpaarden, van een zeer steile waterval af met hoge snelheid in een bakje (Splash Mountain), jeepsafari in het donker met Indiana Jones, eigenlijk te veel om op te noemen.

Voor het eten gaan we eerst naar Streetparade, hier komen alle Disneyfiguren langs met veel show en dans. Als we daarna in New Orleans, de winkelstraat van Disney, een hapje hebben gegeten is het tijd voor het hoogtepunt van de avond Fantasmic, een enorme groot waterspektakel waar werkelijk alles voor uit de kast is gehaald. In de fontein van het water verschijnt een soort stripverhaal. Al 4 uur van te voren worden hiervoor dagelijks de voorbereidingen voor getroffen en wordt de straat afgezet en diverse attracties gesloten. Sommige mensen komen speciaal hier voor. Het spektakel wordt afgesloten met een prachtig vuurwerk.

Als om 11 uur het park sluit hebben wij het ook precies 11 uur volgehouden. Het was een hele gave dag. We nemen nog een afzakkertje en vallen dan moe maar voldaan in slaap.

Palm Springs

Acht uur vanmorgen werden we uit onszelf wakker. Vandaag staat er een relaxdagje op het menu. Daarvoor ben je per slot van rekening in Palm Springs. Als we een uur later op de fietsen springen van het hotel staat de zon alweer hoog aan de horizon. Heel hoog. We gaan op zoek naar een ontbijtlocatie deze morgen. Aan de buitenkant ziet het er weinig belovend uit maar als we binnen komen is het een drukte van jewelste. Het is zaterdag en iedereen is alweer vroeg van de partij. Als we onze koffie hebben besteld lopen we door naar achter om het daar lekker op het grasveld onder de bomen op te drinken. Ook hier is het gezellig druk. Wat ons opvalt is dat hier veel holebi's zijn. Dat wordt bevestigd als we in het winkeltje ernaast de nodige kalenders, mokken en ander spul te koop zien en deze vooral voor de gays onder ons zijn bedoeld. Blijkbaar is dat meer doelgroep dan de girls in de scene.

We fietsen nog wat en dat is het eigenlijk wel tijd voor lunch. Wel wat vroeg maar anders liggen we straks bij ons zwembad en dan knort onze maag en moeten we weer terug op ons fietsje. En je wilt niet weten hoe warm het dan is! Dus had Pieter al gespot waar ze de beste hamburgers in town verkopen. Nou die was idd heel erg lekker.

En toen was het toch echt tijd voor de swimmingpool. Of toch niet, de was moest ook nog gedaan. Ook dat is hier goed geregeld op de tennisbaan. 3 wasmachines en 3 drogers. Laat ik nou net 3 verschillende wasjes hebben. Dat ging dus lekker snel. Wat ook iets is om te onthouden: minder kleren mee, als je zo tussendoor even kunt wassen kun je ook lekker licht reizen.

In de swimmingpool aangekomen heb ik ongeveer de hele middag mijn aandacht gericht op een groepje black american ladies. We komen op hetzelfde moment aan, zijn het zwembad ingegaan en er niet meer uitgeweest. Buiten dat ze zich zeer goed weten te kleden ( beetje dik of heel dik) mooi badpak, elegante pareo, dikke zonnebrillen inclusief strandhoeden, verstaan ze eveneens de kunst van het relaxen. Lekker babbelen en cocktails drinken, de mannen zitten intussen boven op de verdieping american football te kijken onder het genot van een grote zak chips en nog grotere cola's. Iets wat de dames ook goed in zijn ( dat chipseten) gezien hun omvang. Maar ze weten wel wat gezelligheid is.

Als de zon is verdwenen is het tijd om ons op te doffen voor een avond Palm Springs. Op zoek naar een eettentje slenteren we over Palm Canyon Drive. Alles is verlicht en het is een zwoele zomeravond, hier leeft het 's avonds. We eten lekker buiten en daarna lopen we weer richting hotel genietend van de drukte die nog steeds voortduurt.